maandag 13 oktober 2008

Meer dan een maand later.

Wel het is eens tijd dat ik mijn blog nog eens op orde breng. Het is al meer dan een maand geleden dat ik hier nog eens iets neerschreef. In de tijd die ertussen zat heb ik vele leuke ideetjes gehad maar ik kamp nog steeds met het probleem dat deze meestal de nacht niet overleven. Terwijl mijn vingers hier sprongen maken op het verschrikkelijk slechte toetsenbord van de thuis PC lig ik mezelf in bochten te wringen in een poging toch een van mijn oude ideetjes terug te vinden... en met resultaat!

Afgelopen donderdag was de tweede aflevering van het nieuwe seizoen "Nevermind The Buzzcocks" te zien. Als er een hemel is was deze aflevering ook te zien op de digitale televisie in de wolken.
Buzzcocks moest het vroeger vooral hebben van de wisselwerking tussen de twee vaste kapiteins (Phil Jupitus en Bill Bailey) en Simon Amstell, de extreem gevatte en 'gekrulde' presentator van de quiz. Dit seizoen is er een mes door dit concept gehaald. De krullen liggen in de vuilbak een trendy kapper in Londen en Bill Bailey is ergens aan een opvolger voor Black Books aan het werken... of drugs aan het nemen, dat kan ook.
Ter compensatie van deze leegte hebben de makers een systeem met wisselende kapiteins uitgedacht. Phil blijft op post maar het vroeger team van Bailey krijgt nu steeds een nieuwe kapitein.

"Wel Goldstein, dank om aan ons het concept uit te leggen. Dit hadden we zelf ook wel kunnen uitdokteren. Ben je zo zielig en eenzaam dat je je nachten moet vullen met het herschrijven van Wikipedia pagina's opgevuld met enkele van je veel te flauwe grappen? "

Graag gedaan en volg nu even. Vorige aflevering (S22E02 is dat sinds Youtube) was er eentje om in te kaderen. De kapitein te gast was niemand minder dan Stephen Fry. Ik ga niet beginnen met Fry hier te beschrijven, ik heb deze week namelijk nog dingen te doen. Ook de geniale 'spanning' tussen Fry en Amstell kan ik hier niet echt neerschrijven. Het is zoals de vrijmetselarij, je moet het zelf meemaken om het te begrijpen.

Verder kwam CSS er ook in voor en dat was voor mij zowat het kers op de taart moment.
Blijkbaar komen er meer dan alleen voetballers uit Braziliƫ.
Heel stiekem ben ik een enorme fan van die yuppie designer groepjes. Ookal flirten ze soms met wat toelaatbaar is voor mijn "street cred"



Nog iets? Owja dat Comedy ding waar ik hier zoveel woorden aan vuil gemaakt heb.

Het eerste wat ze tegen me zeiden toen ik de Arenberg binnenkwam was: SHHHT!
Ja blijkbaar was er nog een groepje voor het onze. Stil zijn dus... het zou toch niet lang duren. Na een uur zwijgend op een stoeltje zitten mochten we "naar binnen".
De ontlading was enorm vermits in de toilet zich in de ruimte bevond waar werd opgenomen. Na het ontvangen van een kleine briefing waar ons werd duidelijk gemaakt dat we het eigenlijk al konden vergeten mochten we plaats nemen in 'the green room'.
Marcel Vanthilt heeft de taak de kandidaten op hun gemak te stellen. Een taak die hij enorm professioneel aanpakte. De man is behoorlijk gestegen in mijn achting ookal had hij de taak om als een humorhoer met elke flauwe mop extreem luid te beginnen bulderen.
Na elk een klein interviewtje te hebben gegeven (zo'n ding lijkt echt op een barkruk!) moesten we een voor een door het zware zwarte gordijn om daar onze 2,5 minuten te staan sterven.
Ik was 11 in een rij van 15. Genoeg tijd dus om goed door te hebben hoe de jury droom na droom in stukjes van elkaar knalde. Om een voorbeeldje te geven 'Gino, je doet mij denken aan een sanseveria, oervlaams en oersaai.'
Wat onmiddellijk opviel is dat het aantal mensen die nog niet echt aan stand-up gedaan hadden behoorlijk in de minderheid waren. Ik voelde mij als een kindje dat midden het schooljaar van school had moeten veranderen en niemand kende op de speelplaats. Terwijl de rest van mijn lichting aan het afspreken waren hoe ze de dag nadien naar Oevel gingen carpoolen voor een groot optreden zat ik in een hoekje met mijn pen te spelen.

Van de tien mensen voor mij werden er 9 stuks onverbiddelijk afgemaakt. 'Je grappen zijn flauw', 'Polen en inbrekers... been there done that'. Het was echter wel pas toen ik zelf door het zwarte gordijn moest dat ik het gedacht kreeg 'ja lap waar ben ik aan begonnen'. Van wat er toen gebeurde weet ik eigenlijk niet zoveel meer. De spanning die ik toen voelde moet mijn geheugen een beetje buiten spel gezet hebben.
Ik probeer te reconstrueren... na mijn laatste grapje te hebben verteld zet Bart de Pauw zich recht en begint over hoe ik blijkbaar vrij relaxed overkom en een grappige kop heb. In die zin kon je echter de 'maar' horen hangen. Blijkbaar vond hij mijn verhaaltje over global warming raar en snapte hij niet goed wat ik wilde zeggen. Fair Enough.
Daarna kwam gaf pdw me zijn eigen mening. Hoewel ik duidelijk al een 'nee' had gekregen voelde het alles toch als een overwinning. Ik kreeg het advies om 'zeker niet te stoppen' "Doe wat ervaring op en kom dan zeker terug" was een van de zinnen die is blijven hangen. Ook was de conclusie dat mijn reacties op de jury leuker waren dan mijn eigenlijke voorbereide grapjes.
Ik was er niet bij maar mijn ego was niet aan diggelen geslagen, integendeel! In tegenstelling tot mijn voorgangers kon ik als een happy camper terug bij Marcel Vanthilt gaan zitten.

Ik ben nu beetje bij beetje aan het proberen een leuke set van een kwartier in elkaar aan het knutselen. Wat daarna komt zie ik dan nog wel. Teveel vooruitdenken is niet gezond.

* ik ga nog wat didactisch materiaal aan deze entry toevoegen... wanner ik zin heb *