Comedy and me.

Volgende stap in het bloggen, de spontane entry. Over wat ik nu ga typen heb ik niet nagedacht het is gewoon de impuls van het moment die ik wil delen met al wie hier terechtkomt.

Er zijn mensen die actief voetballen, vollyballen, golfen, knikkeren, kleiduifschieten, Afrikaans koken, drug nemen, modelschepen bouwen etc. Comedy (in elke vorm) beperkt zich echter meestal tot het passieve.

Ik kan ondertussen zeggen dat ik toch ongeveer een jaar actief bezig ben met 'live-humor' dankzij het enorm leuke improteam Preparee.
Impro is een vorm van comedy waar heel wat mensen bang van zijn. Je weet nooit zeker dat het leuk gaat worden en het is heel moeilijk om de grapjes achteraf aan je vrienden te vertellen op café. Impro draagt per definitie iets 'ontastbaars' met zich mee, het is vluchtig en gedraagt zich soms raar... een beetje zoals het vloeibare metaal kwik.

Ik denk dat er weinig of geen dingen zijn die ik leuker vind dan een publiek kunnen doen lachen vanop een podium. Ik krijg nog steeds rillingen als ik terugdenk aan de serie die we gedaan hebben als opvulling voor het UHO van Leuven. Drie keer een volle PDS (ongeveer 800 mensen) vier spelers, één presentator en een joekel van een adrenalinestoot.

Humor is humor en de manier waarop is bijkomstig. Toch staat de laatste tijd alles een beetje in de schaduw van de stand-up (en alles wat daar naar ruikt). Er waren ooit tijden toen men op TV1 nog een programma had met niets dan impro. De(overroepen) Lama's zijn er ondertussen ook al mee gestopt en Drew Carey maakt geen Whose line meer. Zit de impro in een crisis? Nee! zeker niet. Een klein improteam als Preparee slaagt er nog steeds met gemak in een MSI vol te krijgen en wanneer we alle andere teams uitnodigen krijgen we met de vingers in de neus de PDS vol. De optredens van de BIL in Antwerpen die ik gezien heb waren ook steeds uitverkocht en de de Whose Line filmpjes halen nog elke dag duizenden hits op Youtube.

Er is een leuke trend bezig in comedy land. Een trend van kruisbestuivingen en uitwisseling. De Lunatics organiseren stand-up wedstrijden en nemem stand-ups mee als voorprogramma voor hun impro act. Mock the Week op BBC wisselt impro, stand-up en 'desk satire' vloeiend met elkaar af.
Er sluipt ook meer en meer impro in de stand-up. Een van de meest succesvolle stand-ups van het moment is de Brit Ross Noble. Op Youtube kan je filmpjes van zijn 'fizzy logic' show zien. Drie vierde van zijn programma is gebouwd op publieksinteractie en kan dus elke avond anders zijn. Rich Hall (al een paar keer op comedy casino geweest en regelmatig te zien in het geniale QI) is bekend geworden dankzij de knappe manier waarop hij grapjes (blijft steeds heel netjes) maakt over de mensen op de eerste rijen. Gaande van lachende begrafenis ondernemers tot verkopers van koelelementen.

Ikzelf wou niet achterblijven en heb me gisteren dan ook gedaan wat ik al zo lang van plan ben: een stap gemaakt richting stand-up. Ik heb me ingeschreven voor de Comedy Casino cup. Indien ze mij selecteren nemen ze contact op in augustus en moet ik ergens midden september het beste van mezelf gaan geven voor een jury in twee minuten en half. Er is dus quasi geen publiek en amper tijd voor een opbouw. One shot, one kill.

Twee jaar geleden heb ik er ook eventjes aan gedacht om me in te schrijven. Ik zette het echter snel uit mijn hoofd. De 'kunstzinnige vertellers' zouden het in het (op humor gebied) oer-conservatieve en politiek correcte Vlaanderen toch wel halen van de harde lolbroeken zoals we die kennen uit de Engelstalige gebieden. Tot mijn grote verbazing sloeg de wijzer naar de andere kant van het spectrum. Cynische grappen van Philippe Geubels en de "klassieke" stand-up van Xander de Rycke scoren 'by far' het best.
Toen ik te horen kreeg dat de inschrijvingen voor een nieuwe editie waren begonnen stegen bij mij dezelfde twijfels op. Ondertussen heb ik echter al heel wat optredens met het geweldige Preparee achter de rug en is mijn positie anders. Ik weet nu hoe een publiek 'werkt' en ik ken het genot van een succesvol optreden. Natuurlijk kwam ook die andere grote twijfel naarboven 'Ben ik wel grappig genoeg?' Toen dacht ik aan al die keren dat ik tegen mensen die intresse toonde om aan impro te doen maar 'niet durfde' heb liggen preken over hoe het durven alleen al de grootste stap is. Na een hele afweging te hebben gemaakt was de kogel door mijn twijfelskerk.

FUCK IT ALL ik schrijf me in! Als ik afga ga ik af met stijl en overtuiging!
Ik weet niet hoe groot de kans is dat ze me selecteren maar de veronderstellen dat je er toch niet bij zal zijn is even productief als betalen voor een lottoformulier en het dan direct wegsmijten omdat je toch niet zal winnen. Na mijn laatste examen (aanstaande donderdag) begin ik met het schrijven aan een stukje van 150 seconden.

Wens me succes en lach maar hard en luid wanneer de jury mijn ego aan stukken hakt. Zo kunnen we tenminste nog eens lachen.